, , , , ,

Wat kunnen we leren van een zwanenfamilie?

Ik zag ze voor het eerst toen ik op een avond naar huis reed. Mijn koplampen verlichten hun witte veren. Ik remde af, bang dat ze plotseling over zouden steken. Afremmen bleek niet nodig te zijn. Naast de drukke weg lag een hele familie te rusten in het gras. Vijf jonge zwanen met hun ouders. Hooguit twee meter verwijderd van de witte streep die hun nest scheidde van de weg.

Terwijl de herfst zich aandient, besloot dit zwanenpaar nog een nest te bouwen. Waarschijnlijk omdat hun nest in april/mei -wanneer zwanen gewoonlijk broeden – niet tot leven is gekomen.

Vanochtend ben ik teruggereden naar deze plek. Ze lagen te baden in de herfstzon. Er raasden even geen auto’s voorbij, dus maakte ik snel deze foto vanuit mijn auto. Op de een of andere manier wilde ik hen in deze nieuwsbrief tonen, alsof ze door hun beeltenis jullie als lezer ook iets zouden kunnen vertellen.

De plek van hun nest rakelde veel vragen op bij mij: wat heeft deze familie doen besluiten om zich hier te nestelen, en waarom juist hier terwijl hoogstwaarschijnlijk hun eerste broedpoging niet leidde tot jongen? Of hebben ze bewust deze plek uitgekozen om hun kroost te leren om te gaan met een veranderende wereld? Met het gevaar (in dit geval rijdende auto’s) op te groeien in plaats er van te vluchten? En wanneer besloten ze simpelweg opnieuw een nest te bouwen, zelfs in dit jaargetijde? En welke spiegel houden deze zwanen mij voor? Dat je vol vertrouwen kan leven naast het gevaar op een paar meter afstand? Dat je altijd opnieuw kan beginnen welke tegenslag je ook tegenkomt?

Betekenis van de zwanen
Thuis zocht ik de spirituele betekenis op van de zwaan als dier. In het sjamanisme staat de zwaan symbool voor innerlijke kracht, transformatie, zuiverheid, liefde en de verbinding tussen het hemelse en het aardse. Als krachtdier herinnert de zwaan aan de noodzaak om kalmte te bewaren, zelfs in turbulente tijden. De zwanen leefden wellicht met hun keus zich hier te nestelen hun eigen betekenis voor.

Het was namelijk precies wat ik ervoer toen ik ze waarnam. Een soort van kalmte in de hectiek, vertrouwend op het leven dat zich vanzelf zal ontvouwen.

Wellicht tracht te zwanenfamilie ons mensen iets duidelijk te maken, al liggend daar langs de weg. Dat we met liefde en innerlijke kracht de turbulente tijden kunnen dragen, dat we onze kalmte dienen te bewaren en zo wellicht een weg uit de turbulente tijden kunnen vinden. En dat we altijd opnieuw kunnen beginnen, ook al zit het leven tegen.

Resonantie met het leven om je heen
In ieder geval denk ik vaak aan deze familie liggend langs de weg als ik me soms afvraag welke toekomst de aarde en de mensheid te wachten staat. Het is een hoopvol beeld, krachtige ouders die vol vertrouwen een nieuwe generatie zwanen grootbrengen terwijl mogelijk gevaar langs hen heen raast.

Het sterkt mij om vanuit dat vertrouwen het leven vorm te geven en de angst niet te laten regeren, maar juist ieder moment van de dag te zoeken naar liefde, verbinding en innerlijke kracht.

Verbinding met het leven
Het is ook dat wat ik probeer uit te dragen in mijn werk. Afgelopen maandag gaf ik een sessie aan twintig internationale promovendi die zich een week lang aan de Wageningen University verdiepen in het vraagstuk mens-natuur relaties en transformatie. Terwijl de schemer inviel zaten we stil in het bos en zagen we de kleuren veranderen in grijstinten van de nacht. Het was die stilte die een ander perspectief bracht op wie we als mens zijn en hoe we ons verhouden tot de natuur. Hoe we anders gezegd, resoneren met alles wat om ons heen leeft. Zoals de zwanen met de auto’s.

Die vorm van verbinden met al het leven, draag ik uit in mijn werk. Het is een voorrecht om dan te ervaren dat dit werk wordt voortgezet door cursisten van de jaaropleiding die ik verzorg. Zo ook bij Michiel Bussink ( auteur, publicist, docent, notenteler) die op 19 oktober zelf een natuur-bezinningsdag aanbiedt, op het prachtige landgoed Verwolde in Laren (Gelderland). Tijdens deze bezinningsdag leer je hoe de verbondenheid met de aarde en elkaar kan versterken en zo voeding kan geven aan hoop en vertrouwen. Hij schreef over de jaaropleiding: 

‘Leven in en met natuur en natuurlijke processen is voor mij sinds lange tijd vanzelfsprekend. Maar ik wilde graag meer handvatten hebben om ook andere mensen mee op pad te nemen om de verbondenheid met natuur te laten ervaren. Vandaar dat ik besloot me aan te melden bij voor de jaaropleiding  Anaya Shinrin Yoku Gids bij Beitske.  Dat was een heel goed besluit. Die handvatten heb ik daadwerkelijk gekregen in de vorm van uiteenlopende werkvormen. Maar nog belangrijker is dat Beitske de kalmte, de rust en het vertragen,  die het bosbaden mede heilzaam maken, zelf voorleeft. Ze is een docent met overtuigingskracht. De lessen zijn goed voorbereid en verzorgd, inclusief achtergrondinformatie, en de één-op-één-coaching is een mooie aanvulling op de groepslessen. Shinrin Yoku doen we niet uitsluitend vanwege onze eigen welzijn, maar ook voor dat van het leven op aarde. Dat spreekt me aan in Beitske’s benadering. Ze ziet Anaya Shinrin Yoku niet als blauwdruk, maar moedigt je aan de  aansluiting te zoeken bij je eigen karakter, visie en kwaliteiten. En, niet te vergeten: er valt tijdens de lessen ook regelmatig wat te lachen! Bedankt Beitske!’

Kijk vooral op zijn site michielbussink.nl en laat je inspireren door zijn werk of schrijf je in voor zijn natuur-bezinningsdag op 19 oktober.

Op 27 september start er weer een nieuwe opleiding tot Anaya Shinrin Yoku Natuurgidswaarbij het ervaren van de natuur centraal staat. Deze is volgeboekt, maar voor de opleiding die in maart 2026 start zijn nog twee plekken vrij. Meer info vind je op mijn site of in deze nieuwsbrief. Maar stuur mij ook gerust een mail mocht je meer informatie willen.

Tot slot…
Dat er behoefte is aan verhalen vol hoop, blijkt uit de interesse voor de novelle Boomtijd. Iedere week ontvang ik een mail van mensen die mij laten weten dat het verhaal hen geraakt heeft. En dat is wellicht waar het mij en de bomen om te doen was. Geraakt te worden, of misschien anders uitgedrukt, aangeraakt te worden door het leven om je heen. Zoals de zwanen mij stil hebben doen staan bij de betekenis van vertrouwen. Wellicht kan je zelf zo nu en dan stil staan en je afvragen waardoor je werkelijk bent aangeraakt en wat dat voor je heeft betekent.

Voor nu wens ik je een mooie dag, en mochten er zwanen overvliegen, sta heel even stil en laat je door hen aanraken…

, , , , , , , , , , ,

Lancering Boomtijd

Boomtijd ging op reis: van de conferentiezaal aan de Wageningen Universiteit naar Het Nationaal Park De Hoge Veluwe. Dichtbij de plek waar Helene Kröller-Müller ooit haar grote museum wilde bouwen, lanceerde ik Boomtijd onder een van mijn lievelingsbomen in het park. Ik nam de toehoorders mee in een inter-actieve boekpresentatie door hen uit te nodigen de bomen in het park echt waar te nemen, of zoals ik in Boomtijd schrijf:

‘ …zien en waarnemen verschillen als dag en nacht. Ik zie zoveel de hele dag, vanaf het moment dat ik mijn ogen opendoe, zie ik. Echt waarnemen, heb ik ontdekt, vraagt iets anders. Vraagt een mogelijkheid om open te staan voor hetgeen ik zie, voor hetgeen zich aan mij voordoet. En als ik dan werkelijk echt kijk, dan gebeurt er iets met mij. Dan word ik door hetgeen ik zie, ook aangeraakt. Ergens vanbinnen. Wat op zich vreemd is omdat het mij niet daadwerkelijk aanraakt.’

Durven we ons nog echt aan te laten raken door de natuur? En als we dat doen wat gebeurt er dan?

De toehoorders zittend onder de bomen waren geraakt evenals de eerste lezers van wie ik de eerste reacties binnenkrijg:
– ik kijk nu echt anders naar bomen, naar de natuur
– het is alsof je een sluier hebt weggetrokken en ik nu werkelijk ervaar wat tussenruimte is
– ik voelde ineens zoveel verdriet over de hazelaar die ooit in mijn tuin stond maar werd omgehakt
– ik blijf het herlezen, keer op keer
– het is hoopvol, het geeft richting

O wat ben ik dankbaar als mijn woorden er voor zorgen dat we de bomen, de natuur gaan ervaren. Ontdekken hoe we in de wereld leven en we onderdeel zijn van alles wat leeft. Ik wens Boomtijd een prachtige reis toe en hoop dat het bij velen resoneert. Niet voor mezelf, maar voor de bomen, voor de natuur. Ik heb het voor hen en met hen geschreven.

Nieuwsgierig? Bestel Boomtijd bij Uitgeverij Noordboek: https://noordboek.nl/boek/boomtijd/

 

Conferentie Wageningen Universiteit, links Paul Roncken (directeur NatuurCollege, midden Beitske Bouwman, rechts schrijver en ontdekkingsreiziger Arita Baaijens)

, , , , , ,

Wat resoneert er in de nacht?

Het jaar 2024 ligt al weer bijna achter ons. Het einde van het jaar nodigt vaak uit tot een terugblik. Een lang en oud gebruik van natuurvolkeren is om de nachten rondom de jaarwisseling bewust te beleven. Wellicht nodigt dit jaar je uit om de mystiek van de nachten rondom de feestdagen eens te ontdekken.

De traditie bij de natuurvolkeren om de nachten bewust te beleven, is ontstaan door het verschil van de rotatie van de aarde en de maan om de zon. Terwijl de aarde er 365 dagen (en ietsje langer) over doet om rond de zon te draaien, gaat de maan door twaalf cycli heen die in totaal slechts 354 dagen van het zonnejaar in beslag nemen.

sluier tussen hemel en aarde
Dit verschil van 12 dagen was voor onze verre voorouders op het noordelijk halfrond hét moment om in retraite te gaan en terug te blikken op wat het jaar gebracht had. En zich tegelijkertijd voor te bereiden op het nieuwe jaar. Ze gebruikten daar ook hun dromen voor, vanuit het idee dat de sluier tussen hemel en aarde in de twaalf dagen flinterdun zijn.

Het christendom nam dit gebruik over. De nachten rond de jaarwisseling worden daar de twaalf heilige nachten genoemd en vinden plaats van 25 december (kerstmis) tot en met 6 januari (driekoningen).

En in zekere zin leeft de cultuur van de natuurvolkeren ook nog in ons voort doordat we nog altijd terugblikken op het oude jaar en voornemens maken voor het nieuwe.

wat resoneert er in je
Welk verhaal je over de tijd rondom de feestdagen ook aanspreekt, je zou in ieder geval de feestdagen eens kunnen ervaren als een uitnodiging om ook verdieping in jezelf op te zoeken en te ervaren hoe de natuur rondom je resoneert. Nu de midwinternacht (de langste nacht van het jaar) voorbij is, zou je eens kunnen ervaren wat het met je doet dat we weer langzaam naar het licht toe bewegen. En door je te verbinden met het gebruik van de natuurvolkeren zou je eens heel bewust stil kunnen staan bij wat de nacht je te brengen heeft door de nacht heel bewust te ervaren.

sterren, maan, aarde, herinneringen…
Zelf doe ik dit door voordat ik ga slapen nog even heel bewust naar de maan en de sterren te kijken, het licht te voelen dat ze uitstralen. En als het bewolkt is, wat het de afgelopen weken veelvuldig was, dan kan ik mij op zijn minst een voorstelling maken van de schittering van de miljarden sterren aan het firmament. En als ik dan ga slapen probeer ik de natuur om mij heen te ervaren, het donker, de sterren, de bomen dichtbij of ver weg, herinneringen aan plekken aan de natuur die voor mij belangrijk zijn, roep ik dan soms weer op. Zo resoneert de natuur in mij, de nacht in. Het draagt vaak bij aan intense dromen of een andere ervaring van de nacht, een nacht waarbij de dag niet als het ware ‘uitstaat’ maar waarbij het leven ten volle doorleeft en resoneert in mij. Door de nacht bewust in je leven op te nemen, kan er een andere beleving ontstaan van wie je zelf bent en hoe je resoneert in en met de natuur.

Deze bijzondere twaalf dagen nodigen je daar wellicht toe uit, zodat de feestdagen een extra dimensie krijgen. Een dimensie van mystiek, verankering en verdieping in jezelf. Wellicht zet het aan tot nieuwe inzichten geboren in de nacht?

, , , , ,

Wat zegt het donker?

Bovenstaande foto maakte ik bij schemertijd in het bos. Het licht dat door de takken heen dwarrelt, is het schijnsel van de maan. Maanlicht geeft altijd een andere beleving aan blad, takken en bomen in het bos. Hoewel ze in vorm niet veranderen, lijken ze een andere gedaante aan te nemen. Alsof ze zachtjes mee bewegen met de verandering van het licht zonder dat je dit bewegen werkelijk waarneemt.

Misschien geldt dit voor ons als mens ook wel, dat we zachtjes mee veranderen bij de opkomst van de maan. Meestal knippen we onze lampen aan wanneer het gaat schemeren. Vooral in deze tijd waar de dagen steeds korter worden, verlichten we ons leven met lampen zowel in ons huis als ook buiten met lantaarnpalen of stadslichten.

Toch kan het soms lonen om even heel bewust te ervaren wat het met je doet als het gaat schemeren. Wat gebeurt er in je lichaam, hoe reageer je eigenlijk op het licht van de maan? Kan je ervaren hoe dit niet alleen iets voor je ogen betekent – je ziet minder, vandaar dat we ook de lampen aan doen – maar ook iets voor je lichaam? En wat doet dit schemeren dan met je?

Meer en meer ontdekken we het belang van donker en hoe heilzaam het voor ons is. Het geeft ons de mogelijkheid om onszelf terug te trekken om zo weer op te laden voor een nieuwe dag. En niet alleen is dat heilzaam voor ons mensen, maar ook voor planten, dieren en bomen is het donker van belang om in leven te blijven. Het donker voedt de wereld ( zie bijv het onderzoek van Australische onderzoeker Sean Cain of het werk van ecoloog Dr.Ir Kamiel Spoelstra).

Natuurlijk, de lichtjes in huis brengen ook veel gezelligheid en warmte. En geven ons de mogelijkheid ons leven vorm te geven ook al hult de aarde zich in het donker. Toch kan het juist in deze donkere dagen interessant zijn om eens stil te staan bij de vraag hoe het donker je kan voeden.

Misschien kan je eens een keer wachten met het automatisch aan doen van de lampen in huis, en even waarnemen wat het vallen van de avond met je doet. Misschien dient zich iets aan, een inzicht, misschien neem je iets waar in je eigen zijn, je eigen lichaam. Een gevoel, een waarneming, waar je wellicht nog niet direct woorden aan kan geven maar wat je wel waarneemt. Zo worden de donkere lange dagen misschien een kans, een kans om te ontdekken wat het donker ons wellicht te zeggen heeft. En hoe belangrijk het donker is voor het welzijn van de aarde, inclusief onszelf. Wij zijn als mens immers natuur, we zijn de aarde.

Om daarna wellicht met een ander gevoel de lampen in je huis weer aan te doen en te ontdekken hoe de wereld van buiten resoneert in je binnenwereld.

, , ,

Waaien in een wonderlijke wereld

Het herfst inmiddels volop! Daar waar eerst warme dagen zich nog om ons heen krulden, slaat nu regelmatig de regen op de aarde neer. Zelf houd ik van de herfst, de frisheid van de lucht, de verandering in de natuur waarbij iedere dag het bos anders lijkt te zijn. In kleuren aan de bomen, maar ook aan leven op de grond. Paddenstoelen verschijnen uit de aarde in allerlei vormen, kleuren en geuren. En het geluid van je voeten wanneer je door bladeren struint, brengt het bos ook altijd in mezelf tot leven. Er ontstaat in mij dan altijd een ruimte waar mijn geest doorheen kan dwalen. Zonder dat ik zelf werkelijk iets doe, waait de wonderlijke wereld door mij heen en kan ik mij laven aan het wonder van het leven dat in een voortdurende stroom beweegt en verandert.

wind van het wereldtoneel
Het geeft op een vreemde manier ook rust, dat deze beweging van verandering er altijd is en je het altijd op kan zoeken. Dat is op dit moment niet van alle veranderingen in de wereld te zeggen. De bewegingen op het wereldtoneel zijn geen zachte herfstbries maar eerder een enorme storm waarvan we niet weten welke koers hij zal varen. Daar waar de herfstwind ruimte in mijn innerlijk brengt, vraag ik me regelmatig af wat de wind van het wereldtoneel van mij vraagt. Actie? Rust? Berusting? Bezinning? Angst?

buiteling van woorden
De woorden die de wind van het wereldtoneel in mij oproepen buitelen door en over elkaar heen. Zonder dat de richting duidelijk wordt. Misschien is mijn innerlijk in dat opzicht een spiegel van het uiterlijk toneel. Iedereen buitelt over elkaar heen, zonder dat er iemand is die weet waar de wereld op afkoerst. Misschien zou ik wat vaker door de woorden van de wereld kunnen struinen in het vertrouwen dat er altijd weer een nieuwe weg komt, een nieuwe weg voor het leven zelf. Zoals er in de natuur ook altijd beweging is, alles altijd weer verandert. We gaan er vanuit dat de bomen in het bos de herfstwind door de takken laat razen en standvastig blijven staan. Maar garanties zijn er niet, nooit. Het leven kent geen vastomlijnd plan. Het leven is.

kiezen voor het wonder, het leven zien
Het enige dat we dan ook werkelijk kunnen doen is het leven zoals het is, met liefde omarmen. En het ten volle zien. Zoals een blaadje dat waait van de boom en valt in mijn haar. Een klein bruin blaadje, ik koester het voor even in de palm van mijn mand, snuif de bosgeur van de herfst op, word voor even een met de herfst. En alle woordklanken in mij verstillen voor even, ze komen tot rust, vallen zachtjes op het bed van het wonder dat leven heet.

Uiteindelijk is dat ook de enige vraag die we werkelijk kunnen beantwoorden, waar we hier in dit moment wat er om ons heen ook gebeurt, willen zien. Het wonder van het leven zelf, de schoonheid, de beweging, de ruimte die er is om een klein herfstblad te koesteren in de palm van je hand en daar gelukkig van te worden. En daar hoop in vinden, hoop voor een wereld waarin we elkaar werkelijk durven en kunnen zien.

Ik wens iedereen toe – waar je ook bent, wat je ook doet – dat je zo nu en dan voor even mag verstillen in de woeste wind van het wereldtoneel en het wonder van het leven kan ervaren. Wellicht helpt de herfstwind met het vallend blad je daar zo nu en dan bij.

, , , , , , ,

Eerste Anaya Academy Inspiratie Dag

Op 1 juni vond de eerste Anaya Academy Inspiratie Dag plaats. Veertien alumni van de opleiding tot Anaya Shinrin Yoku Natuurgids kwamen samen bij Theetuin Heyligenberg in Amersfoort. Een bijzondere locatie waar van oudsher al bijeenkomsten waren op het gebied van natuurverbinding en spiritualiteit.

De dag leidde tot nieuwe contacten, inspiraties wederzijds, en verbindingen met alles wat er leefde in de tuin en op de Heyligenberg al daar. En met het voornemen om de Anaya Academy Dag tot een traditie te maken!

, , , ,

Anaya Academy inspireert Zuid-Afrika

Het is altijd bijzonder als je werk gewaardeerd wordt. Ik voelde me vereerd dat ik prof  Shan Simmonds uit Zuid-Afrika heb mogen inspireren op een onderwijsmiddag aan de Vrije Universiteit. Meer dan honderd studenten gingen met mij in het Amsterdamse Bos op onderzoek uit. Om zo het perspectief op wetenschappelijke kennis te verbreden: hoe nemen we de wereld waar en waarmee? En als we onze grenzen verbreden, onze paradigma’s bevragen ontdekken we dan een ander perspectief op onszelf?Wat vertellen onze zintuigen over de wereld? Hoe resoneert de wereld in ons lichaam?

Prof Shan Simmonds was er bij, evenals Prof Harry Wels, Prof Ida Sabelis en Frans Kamsteeg van de Vrije Universiteit Amsterdam.

Onderstaand vind je haar artikel over het belang van natuurverbinding in het onderwijs, juist ook als het gaat om academische scholing.

https://news.nwu.ac.za/exploring-wild-pedagogies-quest-change-south-africas-eurocentric-curriculum

, , , ,

Verbinding met natuur leeft

Het is merkbaar dat de verbinding met natuur leeft. De opleiding van maart 2024 is inmiddels vol. In september 2024 start ik weer een nieuwe opleiding. Je kan je alvast voor inschrijven mocht je interesse hebben.

Dat de waarde met het verbinden met natuur steeds meer een weg vindt naar meer en meer mensen is hoopvol. Immers wanneer we ons meer verbinden met de natuur, gaan we hopelijk ook de waarde van de natuur zelf ervaren. Wat hopelijk leidt tot inzichten over wie we als mens zijn en hoe we verbonden zijn met het web van leven. En hoe in al die verbondenheid ook met iedere keus die we maken invloed hebben op dit levensweb.

Vorige week werd er in Engeland een boom omgehakt, wat tot woede leiden van de bevolking. Het was namelijk een van de bekendste bomen van Groot-Brittannië: de Sycamore Gap Tree, ook wel de Robin Hood-boom genoemd. De Sycamore Gap Tree – in het Noord-Engelse Northumberland- werd jaarlijks door duizenden toeristen bezocht. In 2016 werd de boom zelfs tot boom van het jaar gekozen door een Britse bosbeschermingsorganisatie. De eenzame esdoorn was vooral bekend vanwege de iconische plek waar hij stond: pal naast de Romeinse Muur van Hadrianus en midden in een kleine vallei, wat magische plaatjes opleverde.

Inmiddels doet de politie onderzoek naar de vernielingen en probeert de achterhalen of de verdachten (oa een 16 jarige jongen) ook echt de dader is. Het is voor het eerst – aldus de politie- dat er sporenonderzoek wordt gedaan bij een boom.

Het riep bij mij de vraag op of we als we bomen werkelijk op waarde gaan schatten en ons werkelijk verbinden met de waarde van bomen we ons niet vaker zouden moeten opwinden over het verlies van bomen in de wereld. Misschien geeft de Sycamore Gap Tree ons meer inzicht dan we aanvankelijk zouden denken.

 

(bron en beeld over de Sycamore Gap Tree: NOS)

, , , , ,

Inschrijving Anaya Shinrin Yoku Natuurgids september 2024 geopend

Vorige week is de opleiding in maart van start gegaan. Wederom met een groep inspirerende mensen die natuurverbinding willen integreren in hun werk of hun leven.

In september 2024 start weer een nieuwe groep. Heb je interesse? Laat het dan gerust weten. Er zijn nog enkele plekken vrij. (NB wie zich voor 1 juni 2024 inschrijft krijgt een korting van 50 euro op het totaalbedrag).

Deelnemers die je voorgingen zeiden onder andere over de opleiding:

De opleiding tot Shinrin yoku gids heeft me in mijn werk als biophilic/ natuurlijk ontwerper veel meer verdieping gebracht dan ik had verwacht. Nu pas snap en voel ik wat werken met de natuur inhoudt. Pas als je je eigen connectie met de natuur hebt verstevigd kun je écht werken vanuit je kern. Hier zijn mijn ontwerpen beter door geworden (ik ‘snap’ de omgeving beter) en kan ik veel gemakkelijker de noodzaak ervan overbrengen aan opdrachtgevers, klanten. Het heeft mijn basis enorm verstevigd niet alleen als ontwerper, ook als mens. Beitske is een hele fijne persoon die me op dit pad heeft begeleidt. Haar open houding geeft ruimte aan alles wat er is en alles mag zijn. Ze is een goede observator die tijdens de individuele coachingssessies de vinger precies op de plek weet te leggen, zonder dat het zeer doet. Hierdoor leer je jezelf beter kennen. Tijdens de coachingssessies hebben we ook besproken hoe ik het bosbaden/ contact met natuur in mijn werk kan toepassen. Die combinatie van zelfontwikkeling en praktisch aanpakken vond ik super fijn. Beitske is naar mijn idee ook een perfecte balans tussen spiritualiteit en nuchterheid. Deze opleiding is dus niet alleen geschikt om Shinrin Yoku gids te worden, je leert veel meer dan dat! Laura Vaessen, interieur ontwerper, biophilic design

Wat ben ik blij en dankbaar dat ik bij Anaya Academy de opleiding heb gevolgd. Naast alle uitgebreide kennis die Beitske overdraagt was het een prachtige reis samen met haar en de andere deelnemers. Ik heb me leren onderdompelen in de natuur, vele elementen en seizoenen kunnen ontdekken en beleven, door er helemaal in te ZIJN. Beitske begeleidt dit op een prachtige, rustige en liefdevolle manier. Het heeft mij als mens veel verdieping gegeven en als professional (trainer/coach) een mooie nieuwe richting. Ik plant graag zaadjes bij anderen om hen te laten bewegen naar hun ware essentie. In ieder traject dat ik aanbied zit een sessie in de natuur. Hetgeen ik bij Beitske geleerd en ervaren heb is van onschatbare waarde. Een aanrader voor iedereen die meer wil verbinden met de (of zijn/haar) natuur. Voor zichzelf en/of om anderen te inspireren! Anne Verbakel, trainer/coach

, , , , ,

Anaya Academy in Libelle Gezond

De Libelle Gezond heeft in haar special aandacht besteed aan heilzame t(r)ips in de Nederlandse natuur. Ze selecteerde 12 bijzondere activiteiten om aandacht te besteden aan stilte, inzicht en verbinding. Anaya Academy stond zowaar twee keer in deze lijst.

Op nr 2 met haar workshops voor Nationaal Park De Hoge Veluwe. En op nr 11  met de opleidingen en trainingen die ze aan biedt.

Interesse? Mail gerust voor meer informatie.