De eerste weken van het nieuwe jaar zijn al weer voorbij. Misschien ben je het jaar goed begonnen of misschien ben je het gevoel van zo’n heel nieuw jaar al weer helemaal vergeten.
Het is ook een manier van tijdsindeling die we met elkaar hebben afgesproken. Zoals we de tijd ook verder hebben opgedeeld in maanden, weken, uren en zelfs minuten: zo heeft een scholier 45 minuten voor een les, een huisarts 10 minuten voor een consult en is een trein bij 1 minuut al vertraagd.
Het opdelen van de tijd in eenheden verwijdert onszelf van de ervaring van een tijd die cyclisch is en altijd in beweging is als een voortdurende stroom van het leven zelf. In de natuur zien we deze vorm van tijd weerspiegelt.
De bomen hebben geen besef van een nieuw jaar of een nieuwe minuut. Zij voegen zich naar het licht, het donker, de zon, de regen of de wind. Zij zijn met alles wat er in hun omgeving speelt en geven zo vorm aan het leven. Dat zij hierdoor wel gevormd worden blijkt onder meer uit de wetenschappelijke studie die we dendrochronologie noemen.
Deze studie houdt zich bezig met jaarringen van bomen die zichtbaar worden wanneer je naar een boomstronk kijkt (zie foto). Aan de hand van de jaarringen kunnen ze niet alleen nagaan hoe oud een boom is maar ook wat de veranderingen in het klimaat voor invloed heeft gehad op de vitaliteit van bossen. De jaarringen die zich in de bomen schuilhouden onthullen zo een wereld waar we van kunnen leren: wat was het klimaat, welke invloed had dit op de groei en het leven van de bomen? (gelukkig hoef je voor deze studie geen bomen om te hakken om de ringen te tellen, er zijn kleine boortjes waarmee je hele dunne lange staafjes uit de boom kan halen en zo de ringen kan onderzoeken). Zo onthullen de bomen in stilte hun eigen verhaal. En verwonderen wij als mens ons daarmee over het mysterie van het leven.
In bomen van meer dan duizend jaar oud ontstaan jaarringen soms in een regelmatige cadans; soms door een verandering van dikte of kleur wat een droogte of juist een regenperiode tekent. Steeds is de boom erin geslaagd zijn bestaan veilig te stellen. Door zich aan te passen aan de wereld om hem heen. Mee te bewegen met wat is, terwijl hij stevig geworteld in de aarde staat. En mocht hij toch omwaaien, dan is hij niet dood of is het leven niet ten einde. Nee, dan is hij voeding voor al het leven dat op de aarde leeft: mieren, torren, wormen en ook nieuwe kleine bomen die weer naar het licht reiken. Het doet je als mens beseffen hoe lang alles al leeft en zich voortdurend verhoudt tot veranderingen in de omgeving.
Juist in de eerste maand van het jaar, waarin we vaak nog met tijd leven en bedenken dat er een nieuw jaar voor ons ligt, kan het prettig zijn om ons met de natuurtijd te verbinden. Er ligt immers altijd een nieuwe tijd voor ons, we kunnen iedere dag opnieuw beginnen en beseffen dat we in een voortdurende beweging van het leven aanwezig zijn.
Tijd is een perspectief en het is maar net vanuit welk perspectief je naar het leven en de wereld om je heen kijkt. Wanneer je je perspectief verandert, beweegt ook je ervaring van het leven en blik op de wereld mee.
De eerste weken van het nieuwe jaar zijn al weer voorbij. Misschien ben je het jaar goed begonnen of misschien ben je het gevoel van zo’n heel nieuw jaar al weer helemaal vergeten.
Het is ook een manier van tijdsindeling die we met elkaar hebben afgesproken. Zoals we de tijd ook verder hebben opgedeeld in maanden, weken, uren en zelfs minuten: zo heeft een scholier 45 minuten voor een les, een huisarts 10 minuten voor een consult en is een trein bij 1 minuut al vertraagd.
Het opdelen van de tijd in eenheden verwijdert onszelf van de ervaring van een tijd die cyclisch is en altijd in beweging is als een voortdurende stroom van het leven zelf. In de natuur zien we deze vorm van tijd weerspiegelt.
De bomen hebben geen besef van een nieuw jaar of een nieuwe minuut. Zij voegen zich naar het licht, het donker, de zon, de regen of de wind. Zij zijn met alles wat er in hun omgeving speelt en geven zo vorm aan het leven. Dat zij hierdoor wel gevormd worden blijkt onder meer uit de wetenschappelijke studie die we dendrochronologie noemen.
Deze studie houdt zich bezig met jaarringen van bomen die zichtbaar worden wanneer je naar een boomstronk kijkt (zie foto). Aan de hand van de jaarringen kunnen ze niet alleen nagaan hoe oud een boom is maar ook wat de veranderingen in het klimaat voor invloed heeft gehad op de vitaliteit van bossen. De jaarringen die zich in de bomen schuilhouden onthullen zo een wereld waar we van kunnen leren: wat was het klimaat, welke invloed had dit op de groei en het leven van de bomen? (gelukkig hoef je voor deze studie geen bomen om te hakken om de ringen te tellen, er zijn kleine boortjes waarmee je hele dunne lange staafjes uit de boom kan halen en zo de ringen kan onderzoeken). Zo onthullen de bomen in stilte hun eigen verhaal. En verwonderen wij als mens ons daarmee over het mysterie van het leven.
In bomen van meer dan duizend jaar oud ontstaan jaarringen soms in een regelmatige cadans; soms door een verandering van dikte of kleur wat een droogte of juist een regenperiode tekent. Steeds is de boom erin geslaagd zijn bestaan veilig te stellen. Door zich aan te passen aan de wereld om hem heen. Mee te bewegen met wat is, terwijl hij stevig geworteld in de aarde staat. En mocht hij toch omwaaien, dan is hij niet dood of is het leven niet ten einde. Nee, dan is hij voeding voor al het leven dat op de aarde leeft: mieren, torren, wormen en ook nieuwe kleine bomen die weer naar het licht reiken. Het doet je als mens beseffen hoe lang alles al leeft en zich voortdurend verhoudt tot veranderingen in de omgeving.
Juist in de eerste maand van het jaar, waarin we vaak nog met tijd leven en bedenken dat er een nieuw jaar voor ons ligt, kan het prettig zijn om ons met de natuurtijd te verbinden. Er ligt immers altijd een nieuwe tijd voor ons, we kunnen iedere dag opnieuw beginnen en beseffen dat we in een voortdurende beweging van het leven aanwezig zijn.
Tijd is een perspectief en het is maar net vanuit welk perspectief je naar het leven en de wereld om je heen kijkt. Wanneer je je perspectief verandert, beweegt ook je ervaring van het leven en blik op de wereld mee.
Wil je ook leren hoe je je kan verbinden met de natuurtijd? Of ontdekken hoe je je met de natuur kan verbinden? Of een nieuw perspectief verkennen? Je bent van harte welkom bij een van de activiteiten van Anaya Academy.